Lied Stormbroek

Interview bevrijding 16 april 1945

De bevrijding was voor Gerrit Boonzaaijer zo dichtbij… Hij werd geboren op 8 februari 1863 en trouwde met Hendrika Koudijs, geboren op 12 januari 1881. Zij werd tante Heintje genoemd. Het paar woonde op Dorpsstraat nummer 66. Gerrit werkte bij de Boerenbond en tante Heintje had een klein winkeltje aan huis. In de oorlog nam Gerrit ook deel aan het verzet en behoorde bij de groep van Lunteren.

Op de hoek van de Klomperweg en de Achterstraat had hij een moestuin waar hij ook kippen hield. Daar stonden twee schuurtjes, een rommelhok en een kippenhok tegen de heg. In dat kippenhok kon de vloer worden weggedraaid, waaronder zich een schuilkelder bevond, waarin wapens en andere verboden zaken werden bewaard. Tante Heintje had totaal geen weet van deze praktijken, want als Gerrit naar de tuin ging zei hij steevast: “Ik ga de kippen voeren.” Wel vond ze dat hij soms erg lang wegbleef…

Gerrit was van plan om na de bevrijding op de plek van zijn tuin een dubbel huis te bouwen waarin hij en z’n vrouw samen met de familie Stormbroek zouden gaan wonen. Op 8 maart 1945 ontving de verzetsgroep van Lunteren het bericht dat er een dropping zou plaats vinden, maar deze werd verraden. Veel mensen werden als gevolg hiervan door de Duitsers opgepakt en verhoord. Toen ook Gerrits naam genoemd werd, haalden de Duitsers hem op, waarna hij naar de Wormshoef werd gebracht. Vervolgens belandde hij in kamp Amersfoort, waar hij werd verhoord en gemarteld. Op 20 maart werd hij in Amersfoort op de Appelweg voor een tuinmuur gefusilleerd.

Ooggetuige Mevrouw van de Veer was op dat moment op weg naar het distributiekantoor en werd vlakbij de bewuste muur door Duitse soldaten tegengehouden. Zij zag dat een aantal mannen om de beurt werden neergeschoten en daarna langzaam in elkaar zakten. Zij weet nog dat de derde van links een bijbeltje in zijn handen had en vraagt zich af wat die jongen zal hebben gedacht. De gebeurtenis maakte op haar zoveel indruk dat zij daarna twee weken niet heeft kunnen werken.

Op 16 april kwam ook voor tante Heintje de bevrijding, maar het was wel bitter nu zij er alleen voor stond. Zij is altijd in de Dorpsstraat blijven wonen. Met het winkeltje aan huis is zij later wel gestopt. Helaas mocht Gerrit de bevrijding, waar hij zich zo voor had ingezet, niet meer meemaken.